Deze pagina draag ik op aan mijn moeder. Zij weet wel waarom....

Waarom pinguïns als metafoor?

Pinguïns behoren tot mijn favoriete diersoorten. Ik vind ze grappig en mooi; ze hebben een grote aantrekkingskracht op mij. Mensen hebben dat effect ook op mij: ik houd van mensen, van hun verscheidenheid en van de mooie kanten die ik zo vaak mag zien en ervaren.  

Vliegensvlug, maar soms ook 'waggelend'

Pinguïns waggelen over land moeizaam heen en weer, terwijl ze in het water vliegensvlug en sierlijk zijn. Ook elke persoon heeft zo zijn favoriete omgeving, waarin hij of zij het meest in zijn kracht staat. En als je goed naar je medemens kijkt, dan zie je ook wanneer hij of zij even ‘waggelend’  door het leven stapt.

Groot aanpassingsvermogen

Ik bewonder het aanpassingsvermogen van pinguïns aan hun leefomstandigheden. Hun uithoudingsvermogen is groot. Zo is de broedtijd van de Keizerspinguïn ongeveer twee maanden. Het mannetje broedt het ei uit, op zijn voeten onder de huidplooi, terwijl het vrouwtje honderd kilometer richting zee waggelt en na twee maanden terugkeert met voedsel voor manlief en kuiken. Ook mensen passen zich vaak aan hun leefomstandigheden en leefomgeving aan, waarbij ze soms wat van zichzelf verliezen. Om daarna weer ‘jezelf’ te mogen worden, kost inspanning, moed en vaak veel uithoudingsvermogen.

Behoefte aan contact

Net als mensen zijn ook pinguïns ‘groepsdieren’, ze hebben contact nodig en leven hun hele leven in paren en kolonies. Wij mensen kennen die behoefte aan contact, aan verbinding, ook. Het is alleen niet altijd goed zichtbaar en soms is het lastig om de juiste toon  te vinden om het contact goed te houden, of zelfs de verbinding vanuit vertrouwen aan te gaan. 

Uniek

Vanaf een afstand gezien, lijken pinguïns, nog meer dan mensen, veel op elkaar.  Van dichtbij weet je dat elk mens uniek is en ook bij pinguïns zie je dat elk exemplaar anders is, en anders communiceert.  Communicatie tussen pinguïns gebeurt middels verschillende bewegingen en diverse geluiden, zoals zuchten, kraken, piepen en trompetteren. Elk soort, net als de verschillende mensenvolkeren, heeft zijn eigen typische geluid of taal, dat per individu ook weer verschilt.

Goede luisteraars

Bijzonder vind ik dat een pinguïn zijn partner en nageslacht, in een kolonie van duizenden soortgenoten, kan herkennen aan het geschreeuw. Het zijn dus hele scherpe luisteraars, waar wij als mensen, van kunnen leren…